Çürük tahta çivi tutmaz. Yozlaşmış bir toplum yeni ve ayrıntılı yasalarla düzelmez. Düzelme, ancak iyiyle kötüyü doğru şekilde ayırıp kötüden vazgeçmekle mümkündür. Çünkü insan, bıraktıklarıyla hafifler; ruh, vazgeçerek arınır.

Sadelik, eşyanın azlığında değil, kalbin berraklığındadır. Tevhit, kalpte yankılandığında insanın yaşamı sadeleşir. Minimalizm, önemliyle önemsizi ayırt etme çabasıdır; bu yönüyle sonu tevhide varır. Allah rızasının merkezde olmadığı bir dünyada ise “önemli” ve “önemsiz” birbirine karışır.

Sade yaşam, yalnızca az eşyaya........

© İstiklal