Sevgili Peygamber Efendimiz Hazreti Muhammed aleyhisselatu vesselam, eski ismi Yesrib olan Medine'yi örnek ve güzel bir şehir haline getirdi. Ve Medine'nin Yesrib olan ismini değiştirdi. O günden sonra Medeniyet, Medine'den yani şehirli ve uygar olmaktan gelir.

Gel gör ki, günümüzde birçok şeyde tersine döndüyse insanlık ve mevcut Dünya, şehir ve medeniyet bağlantısında da işler tersine döndü.

Şehir demek Arapça "Medine", yani medeni insanların yaşadığı yer demektir. Gel gör ki şehirlerde medeniyetten zerre nasibini almamış bir sürü insan görünümlü mahluk yaşıyor.

Mesela, İstanbul ve İstanbul’da yeni gelişen bazı ilçeler suç oranlarının en fazla olduğu ilçelerdir. İstanbul’daki bir ilçeye, Amerika’daki suç oranlarının en yüksek olduğu Los Angeles’dan (Los Enjilıs’tan) esinlenerek “Esenjılıs” deniyor." Esenjılıs" denmesinin sebebi her yerde suç ve suçlu kol geziyor.

Adamlar bırakın Medine denilen medeniyet manasına gelen şehirde yaşamayı onlara köy bile lüks gelir. Köyde yaşaması dahi engellenip dağlarda tecrit edilmesi gereken yaratıklar şehirlerde başıboş gezerlerse orada huzur ve güven olur mu? Olmaz elbette.

Sırf İstanbul’un o ilçesi değil, İstanbul’da ve Ankara’da, İzmir’de, Samsun’da, Adana’da ve velhasıl bir çok büyük şehrimizin özelikle mimlenmiş birçok ilçesinde asla huzur ve güven yok. İnsanlar başıboş sokaklarda ve her an mazallah sorun çıkartmaya, mazallah suç işlemeye hazırlar. Suç işleyip yalnızca kendi başlarına bela verip ya toprağın altını ya da hapsi boylasalar sevineceğiz. “Hayattan bir mikrop eksildi” diyeceğiz. O suçlular ve tehlikeli yaratıklar giderlerken maalesef, beraberlerinde masumları da götürüyorlar ve masumlara da zarar veriyorlar.

Evet sözün aslı şu, dağda yaşamaları gereken insanlar maalesef şehirdeler. Evet hakikat şu, her masum insan şehirde medeniyetten fersah fersah uzak yaratıklar ile iç içe, yan yana, aynı sokakta, aynı apartmanda, aynı mahallede yaşadıkları için her an tehlike içindeler. Çünkü bir şehirde, bir toplumda suçlu ile suçsuzu, tehlikeli ile tehlikesizi ayırt etme, tecrit etme, birbirlerinden ayırt etme imkanı yok. Herkes iç içe, herkes yan yana.

Kuran-ı Kerim’de ruhuma büyük huzur veren bir beyan var. Elbette Kuran Kerim’de Yüce Rabbimizin tüm beyanları huzur dolu. Ancak özellikle bu yazı kapsamında önem taşıyan şu ayet-i kerime, huzur dolu.

Yasin Suresi 59. ayetten bahsediyorum. “Vemtâzûl yevme eyyuhel........

© İstiklal