Her insanın düşüncesidir veya aklındaki bir fikirdir ya da kalbindeki bir duygudur. Sabah uyandığında bu düşünce, fikir ve duygu ile uyanır. Güne öyle başlar. “Tozpembe bir mutluluk” derler. Tozpembe bir hayat mı diyorlardı. İşte o.

İnsan tozpembe bir hayat umar ve bekler. Özellikle her sabah. Bir de “tozpembe görmek” diye bir deyim var.

Türk Dil Kurumu Sözlüğünde “tozpembe görmek” deyiminin karşılığında şu açıklama vardır. “Aşırı iyimser olmak, hemen her aksaklığı, üzücü durumları iyimserlikle karşılamak.”

Evet, iyimserlik aşırı olarak nitelense de bizlere düşen “tozpembe bir mutluluk düşlemektir.”

“Tozpembe mutluluk” derken kastımız, “insanın bir gün öyle bir hayata, yani Dünya’da bir uyandığında mutluluk içinde adeta uçtuğu ve her şeyinin tam olduğu bir hayata kavuşacağına olan inancı ve umududur.”

Gerçekten insan umutsuz yaşayamaz. Ya da daha doğru deyim şu: “İnsan umutsuz mutlu olamaz.”Nerede mutsuz biri varsa, aynı zamanda umutsuzdur.

İnsan gerçekten “umutla yaşar.” Yelkenli bir gemi için rüzgar neyse, insan için umut odur. Bir yelkenli gemiyi, rüzgar limana çıkartır. İnsanı da umut, güzel günlere çıkartır.........

© İstiklal