Okullarımızda yıllardır süren tuhaf bir anlayış var: Veli toplantılarında sınıf öğretmenlerinin, matematik, Türkçe ve fen bilimleri öğretmenlerinin kapılarında kuyruklar oluşurken; resim, müzik, beden eğitimi, teknoloji tasarım, bilişim gibi derslerin öğretmenlerinin kapısında çoğu zaman birkaç kişiden fazlasını göremeyiz.

Bu tablo, sadece velilerin bakış açısını yansıtmakla kalmıyor; aynı zamanda profesyonel eğitim camiasının, hatta okul yöneticilerinin ve kurucuların zihnindeki öncelikler sıralamasını da ele veriyor.

Yıllar önce bir yönetim kurulu toplantısında bir kurucunun şu cümlesine bizzat şahit olmuştum:
“Resim, müzik gibi dersler ıvır zıvır şeyler… Asıl önemli olan temel dersler.”

O cümleyi duyduğumda yüzüme çarpan şey sadece bir küçümseme değildi; bir eğitim sisteminin ruhuna işlenmiş büyük bir yanılgıydı.

Ne yazık ki bu yanılgı sadece benzer toplantı odalarında değil, okul koridorlarında, ders programlarında, sınav haftalarında da yaşamaya devam ediyor. Deneme sınavı yapılacağı zaman ilk vazgeçilen dersler beden, resim, müzik oluyor. Üstelik birçok okulda 8. ve 12. sınıfta temel derslerin dışındaki dersler ya formaliteye dönüştürülüyor ya da tamamen rafa kaldırılıyor.

Peki tüm bunların kaynağı ne?
Asıl........

© İstiklal