Değerli okurlar,

Geçen yazımızda, "LATINISOL" adını verdiğimiz kültürel dönüşüm hapını ve onun en vahim yan etkisi olan "Bakar Körlük"ü konuşmuştuk.

Dikkat! Bu Hap, “Bakar Körlük” Yapıyor

Şimdi, bu dönüşümün merkezindeki mekanizmayı, yani alfabe meselesini derinlemesine inceleyeceğiz.

Alfabe Nedir? Sesin Kendisi Mi, Yoksa Zihnin Kalıbı Mı?

Teoride alfabe, bir dildeki sesleri temsil eden harflerin bütünüdür. Peki, bu gerçekten böyle midir? "LATINISOL"un menşei olan Batı dillerine bakalım. İngilizcede aynı 'A' harfi, 'apple ’ 'water ’, 'village’' kelimelerinde tamamen farklı seslere (e,o,i) karşılık gelir. Demek ki harf, sesi mutlak bir şekilde karşılamıyor.

O halde nasıl okuyoruz? Muhtemelen 'm-a-s-a'yı tek tek harflere ayırarak değil, dört harflik o görsel kalıbı bütün olarak tanıyıp "masa" olarak anlıyoruz. Bu durum, okumanın sadece fonetik bir fiil değil, aynı zamanda görme ve idrak etme süreci olduğunu gösterir. İşte bu noktada, harflerin ötesinde, onların taşıdığı kültürel hafıza devreye girer. İslam aleminin tamamında اللّٰه ve محمَّد lafzı , sanki zihnimize basılmış bir DAMGA gibidir. İlk görüşte tanırız. Tek tek harfleri düşünmeyiz.

Türkiye'nin Çıkmazı: "Kültürel Tecrit”

Biz Türkler, bazı sesler eksik olmakla birlikte Türkçenin seslerine uyarlanmış, Latin alfabesinin belki de en fonetik halini kullanıyoruz. Bu, kendi içimizde nispeten okuma-yazma kolaylığı sağlamış olabilir. Ancak bedeli, ne Batı'ya entegre olabilen ne de Doğu'daki kardeşleriyle bağını........

© İstiklal