Sınav süreci yaklaşırken ebeveynler de en az çocuklar kadar kaygılıdır. Ve hatta bazı durumlarda ebeveynlerin çocuklardan daha yoğun bir kaygı taşıdığı gözlenmektedir. Bu durum aynı zamanda ebeveynlerin çocuklarına farkında olarak ya da olmayarak yükledikleri olumsuz duyguları da beraberinde getirir. Gereğinden fazla kaygılı bir ebeveyn, çocuğun da haddinden fazla kaygılanmasına sebebiyet verir. Yüksek kaygı da sınav performansını olumsuz yönde etkiler. Bu durum bir çeşit kendini gerçekleştiren kehanet olarak değerlendirilebilir.

Ebeveynlerin ve sınava girecek olan kişinin sınava dair tutumu ve yüklediği anlam çok önemlidir. Çocuk karakteristik açıdan mükemmelliyetçi bir yapıya sahip olabilir. Bununla birlikte ebeveynler çocuktan kapasitesinin çok üstünde bir başarı beklentisi içine girebilir, türlü sebepler nedeniyle kendi hayatlarında gerçekleştirememiş oldukları ya da kendilerinin ‘kendi imkanları’ doğrultusunda gerçekleştirdiklerine kıyasla çocuğa sunulan imkanlar doğrultusundan kendilerinden çok daha iyi olarak değerlendirdikleri alana doğru çocuğu iteklemeye çalışabilirler. Bu durum çocuklarda başarısız olma, değerlendirilme, yetersizlik hissi ve sonucunda da sınav kaygısı olarak ortaya çıkar.

Kaygının kolay fark edilebilir fiziksel bir takım belirtileri olduğu gibi, zor fark edilen ve gizli olan bir tarafı da vardır.........

© Internethaber