Vakit yok çekip gitmeye buradan, yolların başı mahmur, yolların kabahati büyük; yağmur da açamıyor kapıları; kapıları tutan ırmağın ışıltısında yıkanmış bir yaprak olmak da yetmiyor bırakıp gitmek için, her şey kendini yanıyor, her şey paramparça, her şey sessizliğin içindeki çığlık gibi; her şey bir kaçışın akıbetinden geriye kalan bütün yorgunluklarını bırakıyor; bütün mücrim bakışları cehenneme çevirmekte bir işe yaramıyor artık, hiçbir engel kalmadı önümde, etrafımı sarmış olan azgın alevin içinde yanarken bile elini uzatacak, bana gel diyecek biri de kalmadı etrafımda; beni bana bırakmak için ne varsa yapıyor, istiyor ki hiçbir şeyin kıymeti kalmasın yanımda;

işim bitti, sonum geldi biliyorum; yalnızca:

Anladım ki susuzluk kadar kötü bir şey yok bu fani dünyada!

Artık önemli değildi bütün kırgınlıklarım kalabilirdi burada!

Neyse ki kervana........

© İnsaniyet