|
Nurettin Durmanİnsaniyet |
Özünde var olanı sürdü sahaya da Saha bir cevelan kazandı böylece Zor zamanlardı, sıkı, baskılı, karışık, Kırık ve kırgındı zaman...
Sana bir yalnızlık borcum olsun Kuvvetini sınadığın coğrafya Oğullarıma kalacaktı Eğer dönmüş olmasaydı Talihim. Bir yaz yağmuru gibi...
İlkin kararıyor yüzüm Yorgunluğum artıyor Dağa taşa ağıtlar yakıyorum Yılanlar çıyanlar izliyor beni Çılgın bir dalgaya kapılıyorum...
Nereye baksam sisler içinden Yağmuru beklemek gibi oluyorum Güneşini gözüme çarptığım dünya Yan bakıyor gibi geliyor bana Şurada karşı...
Kaşlarını çatmışsın çarşıda yürürken Rengini değiştirmişsin yüzünün Lakin yanıldım da bir koşu gidip Çınar ağacının...
Hadi Çıkalım Buradan Diyorum; Geceyi Bırakıp Kaçalım Arsızca; Yanardağ Ağzı Gibi Girelim Şafağın Koynuna; Varsın Aklı Çıksın...
Biraz suya bakalım gülüşlerine çocukların Geceye kalmasın rüzgâr üşümesin yıldızlar Kırık bir hava gibi sesini alıp yanına biraz...
Bu heyecan arasında bir duraklama anı yaşamadan dahi bir de baktım ki sahiden gelmiş oruç hazretleri. Niye gelmiş, neden gelmiş, nedeni...
The post Acısı Büyük Oluyor Çocukların first appeared on İnsaniyet.
Seni ne yapayım ey çığlık Kanatlandırıp yüce dağlara Ovalara mı bırakayım Mazlum bir şiirin ortasından Akan ırmaklara mı salayım?...