HEP YORGUNDUR

Kendini sürükler adeta. Hayy’dan beslenmez çünkü. Günlük meşguliyetlerinin içinde yoktur. Dışındadır her şeyin; en çok da kendisinin. Yorgundur ve dolayısıyla esnemelidir. Esnerken de tadını çıkarıp, bütün dişlerini karşısındakilere göstermelidir.

HEP ANLATACAKTIR, DİNLEMEZ

Konuşmak onun için bir varoluş göstergesidir. Anlatacaktır daima. Ama ne var ne yoksa anlatacaktır. Susmak sanki, varlığın sönümlenmesidir onda. Oysa seslerin insicamlı olması, her zaman bir anlam dizgisi oluşturmaz.

Dinlemez. Dinlerse konuşamayacaktır. Dinlemede kaldığı anlar, konuşmasından çalınmış anlardır. Muhatabı ne anlatıyor olursa olsun, gerekli gördüğü yerde söze dahil olmakta bir sakınca görmez. Bazan da muhatabın anlatımından koparak kendi kuracağı cümlenin kurgusunun peşine düşer. Bunu da konuşan kişinin asla fark etmediğini zanneder.

TELAŞLIDIR

Çevresinde hareketli ne varsa ona yetişmek zorunda gibidir. Durmaz, duramaz. Akıp giden şeylerin hepsi onu ilgilendiriyordur çünkü. Bir tanesini bile kaçırırsa, DNA’sından önemli bir parça eksilmiş olur. Her şeye yetişeyim derken, günün sonunda kaçırdığı kendisidir.

KANAATSİZDİR

Hayat, Hayy’la........

© İnsaniyet