şehirler vardır nefesi dar,
suyu kekre, ekmeği murdar
ben
beton çağından önce yani ahir zamanda
toprağı anlamıyla kavrayan
kutlu otağın çocuğuyum
bir ucunda seğirten Türkmen kızları
öbür ucunda oklar, sadaklar
göğe yükselen mızraklarla depreşen
bozkırlar büyütürüm bağrımda,
eşkin atlarını da bilirim aşkın aşkın da

şehirler vardır nefesi dar
kara budun uğramaz kimsesiz mabetlere
rahibeler ki, şifasız elleriyle
üryan gölgelerin yaralarını sarmaktadır,
asıl anlamını kavramaz madem
çanlar ve ezanlar niye var
sürgün sıramı savdım........

© İnsaniyet