Erdemli ve şahsiyetli olmayı değil de “başarılı” olmayı önceleyip takdir eden bir eğitim anlayışı, millî olabilir mi? Gayri millî bir eğitimden üstün başarı ile çıkanların, hayat başarılarıyla erdemlilik ve mutluluk dereceleri ne durumdadır?

Masum bebekten canavarlar yaratan modernizmin dayattığı eğitim ve medya anlayışıyla insanları hız ve haz nesli kılan, alışveriş merkezlerinde tüketimle uyuşturan, tefeci bankalara esir eden kapitalist sistemle büyük Türkiye’nin istiklâl ve istikbalini teminat altına alıp hakiki aşk medeniyetine nasıl yolculuk eyleyeceğiz?

Vatana, millete, mukaddeslerimize ihanet eden; küresel emperyalistlerin uşaklığını yapan; darbelerden, sömürüden, zulümden, edepsizlikten yana olan; milletin kanı ve gözyaşları üzerinden servet ve itibar elde eden ahlaksız, zalim, emperyalist ve hainlerin çoğu, en yüksek puanlı popüler üniversite ve bölümlerde eğitim görmüş değil midir? Biz, millet ve ümmet olarak gerçek dostlarımızla düşmanlarımızı tanımayacaksak ya nice din, tarih, edebiyat okumaktır bu?

“Sömürgeci bir eğitim sistemi; yozlaştırıcı, mankurtlaştırıcı bir kültür, sanat ve medya dünyası”; genç kuşağa ruh, ahlak, ideal, edep, saygı, merhamet, iyilik, dürüstlük gibi çok temel değerleri mi veriyor yoksa onları yozlaştırıp kendine, ülkesine, milletine, öz kültür ve medeniyetine yabancılaştırıyor mu? Bu milletin kanını emen en büyük yolsuzları, rüşvetçileri, tefecileri, dolandırıcıları; milletin değerleriyle milleti aldatan istismarcıları, ikiyüzlüleri, sahtekârları; halkına zulmeden darbecileri, vicdansızları ve merhametsizleri; bu ülkenin itibarlı okullarında tahsil görmüş, makam ve kariyer sahibi insanlar değil midir? Öyleyse aile ve öğretmenlerin çoğunun, çocuklarının sadece kariyer ve para sahibi olmaları için gösterdiği çabalar ile devletin sağladığı imkânlar ne derece anlamlıdır?

Okulların başarı ve kalitesi; test sınav başarılarıyla mı belirleniyor, öğrencilerin hayat sınavı başarılarıyla mı? Öğrencilerin başarıları, sadece aldıkları puanlarla mı erdemli, şahsiyetli, sorumlu, medeni olmalarıyla mı ölçülmeli? Öğrencilerin “açık fikirlilik (yaratıcılık, hoşgörü, merak), iş birliği (empati, iş birliği, güven), duygu düzenleme (iyimserlik, strese dayanıklılık, duygu düzenleme), görev performansı (sebat, öz denetim, sorumluluk) ve başkalarıyla etkileşimde olma (sosyallik, girişkenlik, enerji)” gibi sosyal ve duygusal becerileri akademik performanslarından daha önemli görüldüğünde daha doğru, daha huzurlu, mutlu, dengeli, sağlıklı, şahsiyetli, adaletli, merhametli, erdemli, şuurlu insanlar yetiştirilecektir.

Çarpık eğitim ve sınav sisteminin dişlileri ve aşırı gelecek kaygılarıyla çocukluk ve gençliklerini sağlıklı ve doya doya yaşayamayan; ruhları sağlam bir kişilik ve kimlik kazandıracak manevi gıdalardan uzak; zihin, akıl ve beyinleri ne işe yaradıklarını asla düşünemedikleri bilgi ve formülleri ezberleyerek hormonlu bilgilerle alt üst olan; en büyük hakikati sınavlarda çıkacaklarını düşündükleri bilgilerle sosyal medyada paylaşılanlardan ibaret zanneden; en büyük zevkleri akıllı telefon ve internetteki oyunlar olan, en büyük mutluluk ve onur duyacakları şeyleri, optik kâğıtlardaki cevap seçenekleri doğru kodlayarak sınavlardan yüksek puan........

© İnsaniyet