U cilju realizacije svojih namera „lijepa njihova“ angažovala je svoju tajnu službu za finansijsku i logističku podršku antisrbima u Srbiji. Ustaškom Zagrebu prihvatljiva je samo Srbija koja će da stane i da više ekonomski ne napreduje. Srbija podeljena i predvođena političarima koji bi je ponovo vratili u ekonomski i nacionalni sunovrat kao 2000. godine.

Zato su neki hrvatski studenti 27. decembra ujutru navodno došli kao turisti u Srbiju, a kasno uveče ušli u zgradu Elektrotehničkog fakulteta. Pokazujući time da ili rade za nju, ili su operativci hrvatske tajne službe SOA na specijalnom zadatku rušenja Vučića i Srbije. Hrvatski poglavnik Plenković je to sarkastično prokomentarisao rečima: „Što vam je, kakva SOA, kakvi studenti? Ljudi su tamo išli na nekakav skup suradnje dva fakulteta. Smijurija”.

Da li je za Plenkovića smejurija i kada je krajiški Srbin Nemanja Berić uhapšen na graničnom prelazu Bajakovo zbog toga što je pevao krajiške pesme i osuđen u Šibeniku na, kako kažu, „skandaloznih“ 15 dana zatvora? Da li je za Plenkovića smejurija i kada su hrvatski fudbaleri slaveći bronzu na Svetskom prvenstvu u Kataru uzvikivali ustaški pozdrav „za dom spremni“? Ili je smejurija kada šef hrvatske diplomatije Grlić Radman, čiji je deda ustupao svoj kamion hrvatskim ustašama da voze na streljanje ugledne Srbe iz Čipuljića, kaže da je ustaško „za dom spremni“ zabranjeno, osim u određenim prilikama koje su „vezane za HOS i branitelje“.

Prisetimo se vremena kada je pre stotinak godina srpska politička elita odlučila da živi zajedno sa hrvatskim „susjedima“, uvek spremnim da upotrebe srbosjek.
Prvog decembra 1918, u Krsmanovićevoj kući na Terazijama svečano je proglašeno Kraljevstvo Srba, Hrvata i Slovenaca. Kao nosilac ove borbe, zbog čega je nazivana „Pijemontom“ i „Slobodijom“, Srbija je, nakon vlastite teritorije, oslobodila celokupan srpski etnički prostor, a potom i oblasti u kojima su, vekovima ponizni u neslobodi, živeli Hrvati i Slovenci. U strahu od italijanskog imperijalizma koji je pretendovao na čitavu današnju Sloveniju i najveći deo jadranske obale, hrvatsko i slovenačko stanovništvo dočekivalo je srpsku vojsku sa cvećem i ćiriličnim parolama, dok su njihovi politički predstavnici pohitali u Beograd kako bi svoje narode preveli na pobedničku stranu, iako su do samog kraja bili privrženi tiranskoj Austro-Ugarskoj.
Jugoslavija je bila stvorena kao država pomirenja. Međutim, srpske političke elite vrlo brzo su uvidele koga su to oslobodile. Tačna su bila upozorenja iz Rusije srpskim zvaničnicima da će Srbi ujedinjenjem sa Hrvatima ugroziti svoje biće, na isti način kao što su to učinili Rusi pripajanjem katoličke Poljske.

Hrvatske provokacije i incidenti počeli su čim je prošla opasnost od Italijana. Oslobodioci su preko noći proglašeni za okupatore, na šta je najviše uticao vođa Hrvatske seljačke republikanske stranke Stjepan Radić. Zahvaljujući njegovom delovanju, Hrvati su postali faktor nestabilnosti i glavni kočničar napretka nove države. U tome su im se pridružili komunisti, VMRO i države nezadovoljne Versajskim mirovnim ugovorom. Srpske političke elite bile su razjedinjene i stranački suprotstavljene, dok su u svom........

© Informer