Sonda söyleyeceğimi başta söyleyeyim; “Mevcut durumda hiç kimse ve hiçbir kurum Çerkesleri temsil edemez…”

Çözüm sürecinin işaret fişeğinin atıldığı Meclis’teki tokalaşma seremonisinin üzerinden aylar geçtikten, süreç belli bir aşamaya geldikten sonra Çerkesler arasında kısmen de olsa konu tartışılmaya, cılız da olsa sesler çıkmaya başlamış durumda. Bu tartışmaların zamanlamasına baktığımızda; sürecin artık devlet/hükümet (özellikle başı) tarafından sahiplenildiği döneme denk geldiğini net bir şekilde görüyoruz. Bu da Çerkes kurumlarının devlete göre pozisyon almaktan kurtulamamış ve Türklük sözleşmesinden bir milim uzaklaşamamış olduğunu gösteriyor…

Çıkan seslerin ya da şimdilik kapalı kapılar ardında yapılan tartışmaların içeriğini konuşmadan önce bu tespiti yapmak önemli. Çünkü bu gerçeklik bize çıkacak seslerin problemleri ve sunumu konusunda da bazı işaretler veriyor…

Daha önceki çözüm sürecinde de benzer bir durum yaşanmış ve mevcut kurumsal Çerkes yapılanmaları hem geç, hem hatalı, hem de zaman zaman anti demokratik denecek tutumlar sergilemişlerdi. Çözüm sürecinin rafa kaldırılmasıyla birlikte ise kendi özel alanlarına dönerek gündemden düştüler. Konuşulmasının zor olduğu dönemlerde demokratik bir perspektifi kamusallaştıramayan Çerkesler, tartışmanın önünün açıldığı dönemde tekrar söze (yine de geç) girmeye hazırlanıyor. Önümüzdeki dönemde daha fazla konuşacaklarını ve ses çıkaracaklarını ön görerek ve içerikten bağımsız olarak temsiliyet meselesini irdeleyeceğim bu yazıda…

Yanılmıyorsam Türkiye sınırları içerisinde çeşitli il ve ilçelerde yüzden fazla Çerkes/Kafkas Derneği var. Bunların büyük bir kısmı çeşitli çatı örgütler bünyesinde faaliyet gösteriyor. Bu çatı örgütlerin en büyüğü Kaffed (Kafkas Dernekleri Federasyonu) son dönemde Eskişehir, Kayseri gibi büyük dernekleri kurumdan ayrılmış olsa da nicelik olarak en büyük yapıyı oluşturuyor. Daha seküler bir görünüme sahip olan Kaffed, iç tartışmaları ve Rusya devletiyle kurduğu yakın ilişkiler ile........

© İlke TV