İnsan sevdiğine neden acı çektirir?

Haz mı alır bu acı çektirme hissinden?

Sevgilinin acı çekmesinden, karşısında içten içe kıvranmasından neden tuhaf bir zevk alır ki insan?

Ben bu durumun insanın doğasında var olduğuna inanırım. İnsan doğası gereği birçok duyguyu, birçok hissi, birçok hissiyatı taşır benliğinde. Bunlar birer kırıntı gibidir. Benliğine serpiştirilmiş, ekilmiş, dağıtılmış çeşitli kırıntılardır. Sevinç kırıntıları, hüzün kırıntıları, gülümseme kırıntıları, hayıflanma kırıntıları, öfkelenme kırıntıları, gülümseme kırıntıları olduğu gibi bunların yanlarında acı çektirme kırıntıları vardır. Bu kırıntıları toplamak ve harekete geçirmek, onları avuçlarının içerisine alıp kullanmak insanın iradesindedir. Ancak insan içerisindeki tarif edilmez, kabul edilmez bir hisle acı çektirme kırıntılarını alır avuçlarının arasına ve sevgilinin bedenine ve kalbine bırakıverir…

Gülmek, gülümsemek gibidir sevgiliye acı çektirmek.

Sevgiliye içten gelen en güzel sözcüklerle hitap etmek, o sözcükleri gözlerinin berrak bir pınarı andıran duru haline bırakmak insanın doğasında var olan bir duygudur.

İnsan zamanla bu duygularını belki karşı etki, belki çevresel etki veya kendi içindeki başka duyguların tetiklemesiyle gün yüzüne çıkarıverir.

Sevgiliye acı vermek, acı çektirmek, acı çektiğini görmek ve hatta büyük bir haz duyarak seyretmek nasıl bir insani histir?

Yaşattığı acıların karşısında hiçbir şey olmamış, normalmiş, doğal bir halmiş gibi kendi iç selliğine bürünmek nasıl bir duygudur?

Bir gülü sevgiliye uzatan insan da aynı insan, sevgilinin kulağına sevda sözlerini fısıldayan insan da aynı insan…

Sevgiliye acı çektirerek onun ıstıraptan kıvranmasını seyreden insan da aynı insan.

Bu nasıl bir çelişki ve nasıl bir doğallıktır ki, iki farklı his, iki farklı duygu çiçek uzatmak ile bıçak saplamak insanın benliğinde barınıyor.

Hiç beklenmedik, hiç umulmadık, zamanını ve mekanını bile bilmediğimiz bir zaman diliminde her........

© Hürses