“Bizi biz yapan duygularımızdır”, derdi annem. “Geride kalacak sadece güzel şeyler olacaktır. Mutluluk, hepimizin özlem çektiği bir çeşit huzurdur evlat. Mutlu yaşamalısın. Birlikte yaşadıklarını da mutlu etmelisin. Bak aynı sofradayız baban, ben, kardeşlerin, ağabeyin, bundan daha iyisi olur mu? Bunun kıymetini bil…

Aradan yıllar geçti… Her şeyim var; param, pulum, evim, arabam, tercih yapmam istense ne yapardım?

Bütün bunları hiç düşünmeden, O gecenin sofrasına tercih ederim. Hem de hiç düşünmeden…

Aileye katılan yeni yüzlerle, Bundan sonra özlemini çektiğim o birlikteliği hiç bir zaman göremeyeceğim, bunu biliyorum... Sadece “bizim olan, sadece biz” olan o ailemiz olmayacak........

© Hürses