- Birçok meslek büyüğümüzün iyi bir hukukçunun diyalektik kurma, hayal gücü ve imgeleminin sağlam olması yönündeki telkinleri sonucu; salt didaktik eserleri değil, edebi romanları da okumamızı tavsiye ettikleri bilinmektedir.

Sosyal hayatında makale ya da deneme gibi didaktik eserleri okumayı tercih etmeyenler, roman tutkunu hukukçular içinse; Edebiyat Dünyası birçok sürpriz ihtiva etmektedir.

Sadece belli başlı içtihat, doktrin harici didaktik bir yazı okuyamayan, kurgu dünyasının aşığı bir avukat olarak makaleme başlıyorum…

- Raskolnikov’un iç dünyasındaki hesaplaşma her ne kadar keyifli olsa da, klişelerden uzak bir girizgah yapmayı tercih edelim :

1. Livaneli’nin, Kardeşimin Hikayesi romanı; Kovuşturmaya Yer Olmadığına Dair Karar ile - amiyane tabirle takipsizlik kararıyla- biter.

Bu metaforu, hukukçuların havsalası çok daha iyi alır.

Zira takipsizlik kararları, mutlak bir usul işlemi eksikliği noksanlığı haricinde, ekseriyetle geri döndürülmesi zor kararlardır.

Soruşturma işlemleri, çoğu zaman bu karar ile belki de başlamadan biter.

Livaneli’nin romanında da, ana karakterin öyküsünün, ne yazık ki kendi dünyasını

kapsadığı ve acı bir sonla hitama erdiğini bir okuyucu olarak tahlil etmekteyim.

2. Yine Livaneli’nin, Balıkçı ve Oğlu kitabında; ana kahramana işlediği bir suçtan ötürü Muğla Barosu avukatlarından, kurgusal bir cmk avukatı meslektaş atanır.

Kahramana, kanuni haklarını dahi hatırlatan avukat bey ile ifade ve ceza evi görüşmesi gerçekleşir.

Yazarın, CMK sistemine bu kadar hakim olması ya da emekçi avukatlara danışarak romanının bu pasajını oluşturması takdire şayandır.

Yazarın hukuki bilgisi, belki de eski hukuk bürokratlarından olan babasından miras kalmıştır. Kim bilir?

3. Harper Lee’nin Bülbül’ü öldürmek eserindeyse; oligarşinin suç ve cezaya etkisi, aynı zamanda konjonktürün tam tersine olsa da........

© Hukuki Haber