Artık karı koca gibi değil de arkadaş gibiyiz

Merhaba Yeşim Hanım. Evliliğimiz yıllardır devam ediyor. Dışarıdan bakanlar için huzurlu, düzenli bir birliktelik gibi görünür. Aslında öyle de. Kavga etmeyiz, saygısızlık yok, evin içinde her şey olması gerektiği gibi… Ama ne zamandır içimde tuhaf bir sessizlik var. Sanki biz artık karı koca değil de iki iyi arkadaş hatta bazen sadece iki ev arkadaşı gibi yaşıyoruz. Son birkaç yıldır eşimle aramızda ne bir yakınlık ne de bir merak kaldı. Ne bana ne giydiğimi sorar, ne ben onun gözünün içine bakarım. Günlük sohbetler, alışveriş listeleri, evin ihtiyaçları üzerine… Her şey sanki otomatiğe bağlanmış. Bir keresinde farkında olmadan şöyle dedim: “Biz ne zaman son kez gülerek birbirimize sarıldık acaba?” Cevabını bulamadım. Geçenlerde bir arkadaşımın eşiyle göz göze gelişini izledim. Sanki yıllardır birbirlerini tanıyor değil de ilk kez görmüş gibiydiler. İçimde bir şey acıdı. Çünkü ben o bakışı unuttum. Bana da eskiden öyle bakılırdı. Bir kadın olarak kendimi hâlâ güçlü, canlı ve sevgiye açık hissediyorum ama sanki bu duygular yıllardır bir kutunun içinde saklı duruyor. Ne açan var ne merak eden. Bu anlattıklarımın bir ihaneti, gizli bir sevgiliyi ya da bir dramı yok. Her şeyin görünürde normal olması belki de en ağır yanı. Çünkü neyi kaybettiğini bile bile bir şey olmuyormuş gibi yaşamaya devam ediyorsun. Ben bir şey istemiyorum artık. Ne büyük sözler, ne tutkulu anlar. Sadece varlığımın fark edilmesini, o eski kadının hâlâ içimde yaşadığını biri görsün istiyorum. Ama her geçen gün biraz daha görünmez olduğumu hissediyorum. Bu bir bitiş mi, bir dönüşüm mü yoksa kadınlığın belli bir yaştan sonra........

© HTHayat