Yeşim Hanım merhaba içimde taşıdığım bu ağır yükü birine anlatma cesareti buldum. Aile içinde büyük krizler yaşamamış, dışarıdan bakıldığında huzurlu, sağlam bir evde büyüdüm. Annemle babamı birbirine çok yakıştırır, “Ne olursa olsun birbirlerine sadıktırlar” diye düşünürdüm. Babam sakin, fedakâr ailesi için yaşayan bir adamdır. Annem ise güçlü, sosyal, hareketli bir kadındır. Çocukluğumdan beri annemi evimizi ayakta tutan direk babamı ise güvenli liman olarak görürdüm. Ama meğer ben ailemi ya hiç tanımıyormuşum ya da tanımak istememişim.Yaklaşık üç ay önce annemin telefonunda tanımadığım bir erkekle yaptığı mesajlaşmaları gördüm. İlk başta yanlış anlamışımdır dedim çünkü annem böyle bir şeyi asla yapacak biri değildi fakat zaman geçtikçe işaretler çoğaldı: Gece yarısı fısıldayarak yapılan telefon konuşmaları, babam duymasın diye odalara kapanmalar bir anda değişen ifadeler… Her yeni işaret içimde bir şeyi daha fazla kırdı. Annem bana normal davranmaya çalıştıkça içimden “Bunu babama nasıl yaparsın?” diye haykırıyordum. Hem öfkeliyim hem yıkılmış durumdayım. Annem babamı nasıl böyle yaralayabilir? Babam hâlâ hiçbir şeyden habersiz; anneme güvenen, onun bir gülüşü için dünya yansa koşacak bir adam. Bu yüzden içim parçalanıyor. Bunu kabul edemiyorum, annem babama bunu nasıl yapar?”Babama söylersem ailem dağılacak diye büyük bir korku yaşıyorum. Söylemezsem bu ihanete ortak olmuşum gibi hissediyorum. Elim kolum bağlı, ne tarafa adım atsam bir deprem olacakmış gibi. Bu yükle yaşamak beni tüketiyor.Yeşim Hanım ben şimdi ne yapmalıyım? Annemle yüzleşirsem neyle karşılaşacağımı bilmiyorum; babama söylersem nasıl bir yıkım olacağını da bilmiyorum. Bir yandan babamı korumak istiyorum, bir yandan anneme duyduğum kırgınlıkla nasıl konuşacağımı bilemiyorum. Siz olsanız böyle bir durumda hangi adımı atardınız?

Merhaba sevgili okurlar, size de merhaba genç okurum; sadakat her bünyenin taşıyacağı bir duygu değil. Bazı bünyelere sadakati taşımak ağır gelebiliyor. Eskiden her şeyin safını, halisini yediğimizden midir bilmem sadakat, utanma gibi duygular rahatça taşınabiliyordu ama şimdi her şey katkılı; bizler de o halis halimizden uzaklaşarak farklı insanlar olduk. Neyse ki hala utananlar, sadakat duygusuyla yaşayanlar var. Size gelirsek… Bir süredir annenizle ilgili öğrendiğiniz gerçeklerden dolayı şaşkın üzgünsünüz. Bir evladın annesinin babasını aldattığını öğrenmiş olması korkunç bir şey olmalı… Evinizin dirliğini sağladığınızı belirttiğiniz o dirlik, taşıyıcı kolon gözünüzde yıkılmış olmalı… Sosyal, hareketli, güçlü kadın olan anneniz anne olmaktan, eş olmaktan önce bir insan yavrum… Kadına, erkeğe aldatmak hiç kimseye yakışmasa da anneler de hata yapabilir ama annelik işin içine girdiğinde aldatmanın yükü........

© HTHayat