Yeni anneye mektup

Sevgili Yeni Anne,

Biliyorum çok zorlanıyorsun. Organlarının yer değiştirmesi, dikişlerin, büyüyüp küçülen memelerin, yorgunluk, uykusuzluk, hepsi çok zor. Bir taraftan da bu zorluklarda nerenin ağrıdığı belli, nasıl iyileşeceğinin yolu da belli. Belirsiz olan bu yeni kimlik ve belki de esas mücadele gerektiren kısım tam da orası.

Artık annesin ve çok acı evet ama “artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak”. Bunu “hayatın alt üst oldu ama nereden biliyorsun altının üstünden iyi olmayacağını?” gibi bir yerden söylemiyorum. Daha iyisi ya da daha kötüsü yok. Hayatın değişti ve bu değişim kalıcı. Bunu görmek bile başlı başına çarpıcı.

Toplum anne olmaya çok büyük manalar yüklüyor. “Çocuk ne zaman?” darlamalarına maruz kalmayacaksın artık. “Anne olunca anlarsın”daki anlama eşiğine geldin şimdi. Cennetin ayağının altına serileceği vaadi duruyor masada. Kalbin büyümüş hissediyorsun. “Sevgi böyle bir şeyse ben bugüne kadar kimseyi bu kadar sevmemişim” diye geçiriyorsun içinden. İçin taşıyor.

Sonra kakalı bezlerle, saat başı uyandığın döngülerle, baş edemediğin ağlama krizleriyle buluyorsun kendini. Bırakıp gitmek istiyorsun. “Keşke hastaneye yatsam da........

© HTHayat