Sevgili dostlar, bugünkü yazıma şöyle başlamak istiyorum: Hepimizin hayatında yarım kalmış bir hikâye mutlaka vardır. Kiminin yürek yakan bir aşkı, kiminin bitiremediği bir okul, yazamadığı bir roman ya da şiiri… Söylemek isteyip de dile getiremediği bir söz veya çok isteyip de gerçekleştiremediği hayalleri…

Böyle yarım kalmışlıklar, “keşke”ler hepimizin hayatında yer alır.

Geçmişten gelen, bitmemiş ve içimizde ukde olmuş nice anılar, hikâyeler, pişmanlıklar vardır. Bazı acılar birikir, yara olur; belki kabuk bağlar ama izi kalır. Bazen bir sohbet, bir şarkı, bir yazı veya eski bir fotoğraf, bu yarım kalmış hikâyeleri yeniden hatırlatır. Gözlerimiz dolar, içimiz cız eder, hayıflanırız.

“Keşke geri dönebilseydim, hiçbir şeyi yarım bırakmazdım,” deriz içimizden.

Bence sevgili dostlar, “Eksik kalmış her hikâyenin bitmeye hakkı vardır.”

Bazen, “susup da söyleyemediğimiz, söylemek isteyip de sustuğumuz” durumlar yaşarız. Bana çok olur; o an söyleyemediğim bir söz, sonradan içimde pişmanlığa dönüşür. Eminim siz de yaşamışsınızdır.

Ama yeri geldiğinde susmanın da bir tür konuşma olduğuna inanırım.

Bir de sevgili dostlar; kısa ama etkili cümlelerin gücü vardır. Mesela “Evet, çok haklısınız.” Basit ama çoğu zaman bitirici bir cümle…........

© Hedef Halk