Çocukken 10 Kasımlar çocuk hüznü kadardı.

Hüzünlenir, sevgi ve saygıyla anar, bir süre sonra gider yine oyunlara dalardık.

Yetişkin olduğumuzda, yaş aldığımızda ve bazı hakikatler yüzümüze çarptıkça, bu günler daha gelmeden o tarihe yaklaşırken içimizi sızlatmaya başlıyor bir şeyler.

Çok değil, yaklaşık on gün kadar öncesinde ülkemize ve bize verdiği özgürlüğümüzü, cumhuriyetimizi coşkuyla kutlarken; şimdi her duyduğumuzda gözlerimizi dolduran o siren sesi, Ata’mızın fiziken aramızda olmayışının soğuk yanıyla yüzleştirip her sene biraz daha zorlaştırıyor içimizde işleri.

Aslında biliyorum: “Beni görmek demek mutlaka yüzümü görmek değildir. Benim fikirlerimi, duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu kafidir.” demişti.

Her zamanki gibi yine haklıydı da.

Ve yine biliyorum ki yapmamız........

© Hedef Halk