“Kişi, bildiğini sandığı her şeyin çöküşüyle karşılaştığında, kendi boşluğunu görür. Bu boşluk, yok oluş değil; yeni değerlerin, yeni anlamların doğabileceği verimli bir topraktır…”

“Zirve, ışıltılı olduğu kadar sessizdir. Nietzsche’nin felsefesi, bize şu hakikati hatırlatır: Gerçek özgürlük, sürünün dayattığı değerleri yıkma cesaretinde; gerçek büyüklük ise “Ich bin dumm”(Ben aptalım) diyebilip yeniden öğrenme iradesinde ve yalnızlığın yükünü taşıyabilmektedir.”

Nietzsche, Böyle Buyurdu Zerdüşt adlı eserinde, “üst insan”ın yolculuğunu, çoğunluğun değerlerinden kopuş ve toplum normları ve yasalarından kurtulup kendi yasalarını yaratma cesareti olarak tanımlar. Bu yolculuğa çıkmak kararlılık ve cesaretle başlayan ama aynı zamanda yalnızlıkla sonlanan bir yoldur.

Nietzsche için yaşamın özü, hayatta kalma içgüdüsünden ziyade, kendini aşma ve varoluşu biçimlendirme iradesidir. Güç istenci, sadece dışsal bir egemenlik arzusu değil; bireyin kendi sınırlarını zorlayarak kendine yeni anlamlar katmasıdır. Bütün değerleri değiştiriş denemesidir. Bu, yaşamı olduğu gibi pasif bir şekilde kabulleniş değil, aktif bir yaratım sürecidir. Dolayısıyla güç istenci, üst insanın olma yolunda hem itici güç hem de varoluşun temelidir.

Öz Farkındalık ve Sürünün Ötesine Geçmek

Üst insana giden yol, yalnızca dışsal bir tırmanış değil, aynı zamanda içsel bir uyanıştır. Öz farkındalık, bireyin kendini sürüden ayıran ilk adımdır. İnsan, başkalarının değerlerini sorgulamaya başladığında, kendi benliğini inşa etme sorumluluğu ile yüzleşir. Bu yüzleşme ise her zaman........

© HalkTV