Merhaba kıymetli halktv.com.tr okuyucularımız,

Emeklilik, yalnızca çalışma hayatının sonunda verilen bir hak değildir; o, devletin yurttaşına kurduğu en temel sosyal sözleşmelerden biridir. Sosyal güvenlik sistemi, bir insanın yalnızca ne kadar çalıştığını değil, nasıl bir yaşlılık geçireceğini belirleyen düzendir. Çünkü emeklilik, bir tarih aralığı ya da bir prim hesabından ibaret değildir. O, bireyin on yıllar boyunca döktüğü alın terinin, ülkeye kattığı emeğin, birikmiş katkılarının karşılığıdır. Daha da önemlisi, emeklilik; insanın yaşlandığında hangi koşullarda yaşayacağına dair devletin ona verdiği sözdür.

Bugün Türkiye’de bu söz, milyonlarca insan için tutulmamış durumda. Ve bu tutulmayan sözlerin en belirgin örneklerinden biri, 8 Eylül 1999’dan sonra sigortalı olanların yaşadığı derin adaletsizliktir. Bu adaletsizlik, sistemin içindeki teknik hataların değil, vicdani dengesizliklerin sonucudur. Adına “kademeli emeklilik” dediğimiz talep ise, tam da bu vicdani boşluğu doldurma arzusudur. Bu talep artık milyonların sesi olmuş durumda. Bu sesi büyüten ve organize eden yapının adı da Emeklilikte Adalet Derneği’dir (EMADDER).

Türkiye'de sosyal güvenlik sisteminde milat kabul edilen 8 Eylül 1999 tarihi, bir yasa değişikliğinden fazlasıdır. O tarihte işe girenlerle ertesi gün girenler arasında sadece bir gün fark var. Ancak bu bir gün, emeklilik hakkı açısından 17 yıla kadar çıkan bir gecikmeye dönüşmüş durumda. Aynı okuldan mezun olmuş, aynı yaşta çalışma hayatına atılmış iki insan; biri 45/50 yaşında emekli olurken, diğeri 60 yaşına kadar beklemek zorunda kalıyor.

Bu yalnızca bireysel bir mağduriyet değil, aynı zamanda sosyal adaletin sistematik olarak ihlal edilmesidir. Çünkü burada mesele ne sadece yaş ne de sadece prim günüdür. Mesele, hayatın ne zaman dinleneceğini ne zaman hakkın teslim edileceğini belirleyen eşiklerin vicdani olup olmadığıdır.

Yanıltıcı bir algı var: Kademeli emeklilik talebinde bulunanlar, erken emekli olmak istiyor sanılıyor.........

© HalkTV