Merhaba değerli okuyucularım,

Kimi zaman adaletin terazisi bozulur; çoğu zaman ise terazinin hiç kurulmadığı anlaşılır. Türkiye’de sosyal güvenlik sistemine dair yürütülen her yeni tartışma, işte bu bozuk terazinin ayarsız ibresini bir kez daha gözler önüne seriyor. Kademeli emeklilik konusu da bunun en canlı örneklerinden biri. Ama bu öyle bir mesele ki, konuyu sadece teknik terimlerle, yasa maddeleriyle ya da rakamlarla konuşmak mümkün değil. Çünkü burada mesele, sadece yaş ya da prim gün sayısı değil; burada mesele, hayata ve emeğe biçilen değerdir.

Çalışma hayatının tam ortasına, 8 Eylül 1999 tarihinde bırakılan bir çizgi var. Bu çizgi, hukuki olarak bir başlangıç sayılabilir ama vicdani olarak çok şey yarım kalmıştır. Bugün milyonlarca vatandaş, işte o tarihten sonra işe başladıkları için, kendilerinden önce başlayanlardan çok daha geç yaşta emekli olmak zorunda kalıyor. Üstelik bu gecikmenin sebebi, ne kendi tercihleri, ne de bir gecikmenin sonucu. Bir gün önce başlayanla bir gün sonra başlayan arasında 10 yılı aşkın bir fark olması, bırakınız hakkaniyeti, insan aklını zorlayan bir eşitsizliktir.

Ve asıl can alıcı nokta burada başlıyor. Bu durumun adını koymak artık şart: Bu, kademesizlik mağduriyetidir.

Bugün “kademeli emeklilik” isteyen vatandaşlar, kimsenin hakkını gasp etmeye çalışmıyor. Talep edilen şey basit: Bir sistemde değişiklik yapılırken, geçmişten gelen hakların da gözetilmesi. Yani çalışmaya başladığı tarih itibariyle kademeli geçişten faydalanamayan yüz binlerce........

© HalkTV