Kıymetli okuyucularım, sizlerde soru, görüş ve yaşadığınız mağduriyetleri [email protected] e-posta adresim üzerinden tarafıma iletebilirsiniz.

17 Temmuz 2025 günü Resmî Gazete’de yayımlanan bir karar, sadece emeklileri değil, sosyal devletin varlık sebebini dert edinen herkesi ilgilendiriyor. Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu’nun 2022/2 esas ve 2025/1 karar sayılı içtihadı, emekli maaşlarına ilişkin bugüne dek tartışmasız uygulanan dokunulmazlık ilkesine yeni bir istisna getirdi. Üstelik bu istisna, yasa değişikliğiyle değil; mahkeme içtihadıyla gerçekleşti.

Artık bir emekli, kredi başvurusu sırasında bankaya maaşı üzerinde bloke, virman, mahsup veya benzeri tasarruf yetkisi verirse; bu talimat geçerli kabul edilecek. Yani banka, emeklinin aylığına doğrudan el koyabilecek. Bu, kelimenin tam anlamıyla bir dönüm noktasıdır. Çünkü bu kararla birlikte, borcuna sadık kalmaya çalışan, kredi taksitini aksatan değil; sırf kredi çekmiş olmakla borcuna teminat olarak aylığını peşinen rehin bırakmış sayılabilecek milyonlarca emekli, yeni bir belirsizlikle baş başa kalacaktır.

Oysa mevzuat çok açık. 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu’nun 93. maddesi, emekli maaşının haczedilemeyeceğini, devredilemeyeceğini ve temlik edilemeyeceğini düzenliyor. 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 83/a maddesi ise daha da ileri giderek, emekli aylığının rıza ile dahi haczedilemeyeceğini söylüyor. Türk Medeni Kanunu rehin yasağını, Borçlar Kanunu takas yasağını açıkça ortaya koyuyor. Tüm bu açık normlara rağmen, bir yüksek yargı içtihadı üzerinden bu koruma duvarının delindiğini görüyoruz.

Buradaki asıl sorun yalnızca teknik bir hukuk yorumu değildir. Mesele, yaşlılıkta hayatını idame ettirmeye çalışan milyonların gelir güvencesine yönelmiş bir müdahaleyi, “imzalanan taahhütname” üzerinden meşru göstermektir. Kredi çekmeye mecbur bırakılan bir emeklinin imzaladığı evrakta “rıza” aramak, hukuken de vicdanen de tartışmalıdır. Rızanın geçerli olabilmesi........

© HalkTV