Bir haftadır yoktum. Uzun yıllardır beni neredeyse engelli kılan kas hastalığım, (myastenia gravis) nedense gözlerime zıplamaya karar verdi. Okumakta ve yazmakta zorlanınca da yazılara ara verdim.
Yine de bu bir hafta boyunca - mesleki deformasyon- gündemi takibi bırakmadım. “Aklında ne kaldı” diye sorarsanız, Murat Çalık ve annesinin, biri hastanenin penceresinde diğeri bahçesinde uzaktan kucaklaşmaları derim..

Değil bir hafta, yıllar yıllarca unutulmayacak bir kare.
Murat Çalık’ın başına getirilenleri izliyorsunuzdur, anlatmaya gerek yok. Anlatmayacağım da. Ama bir ricada bulunacağım.
Lütfen imkanınız varsa hastaneye gidip anne Gülseren hanımın ellerini tutun. Kucaklayın. Yalnız olmadığını söyleyin. Hatta sarılıp onunla birlikte ağlayın.

*. *. *

Katarsis programını izliyor musunuz?
Psikolog Gökhan Çınar konuklarına sık sık “hayatını değiştiren şarkıyı” sorar.
Karşısındaki koltukta oturuyor olsam benim yanıtım hazırdır: Samanyolu.
Berkant’ın sesinden hatırlayacağınız şarkı oğluma ninniydi. Ve herhalde Berkant’tan fazla........

© HalkTV