Atatürk için yazmaya oturunca aklıma düştü.

70’li yılların ikinci yarısında sırf onu görmek için birkaç kez Ankara’dan İstanbul’a gelmiştim.

Gezi Parkı’nın hemen altındaki pastanede oturur.. Evi gibi, gün boyu “misafirlerini” ağırlardı.

Attila İlhan’dan söz ediyorum.

Şair.. Düşün adamı.. Gerçek bir ikon!

Anlattıklarından aklımda pek bir şey kalmamıştı aslında, itiraf etmeliyim. Ama zihnimin bir köşesinde bir çekmece açılmayı bekliyordu sanki: “ATATÜRK VE MEDENİYET” çekmecesini. Açmak için 10 Kasım’dan daha iyi bir gün olabilir miydi!!

*. *. *

Attila İlhan, “Hangi Batı” kitabıyla Atatürk’ün izleğini keşfe çıkmıştı.

Vardığı en önemli sonuç şuydu: Mustafa Kemal, tek bir kere bile batılılaşmadan söz etmemişti. Söylediği “muasır” yani uygar medeniyet seviyesiydi.

Ve bu, Asya’nın steplerinden Afrika’ya, kültürlerin katman katman oluşturduğu bir hazineydi.

Atatürk bunu şöyle çerçeveleyip anlatıyordu:

“Biz Batı uygarlığını bir taklitçilik yapalım diye almıyoruz. Onda iyi olarak gördüklerimizi, kendi bünyemize uygun bulduğumuz için, dünya uygarlık seviyesi içinde benimsiyoruz.

Bu dünyada tek bir uygarlık bulunuyor. Bu uygarlığın maddi temeli bütün insanlığa ait oluyor. Bu tek olan uygarlığın içinde de çoğul olarak da kültürler yer alıyor. Ayrı ayrı Batı uygarlığı veya Hristiyan uygarlığı veya Arap, Alman, Rus, Türk uygarlığı olmuyor. Ulusal kültürler oluyor ancak ulusal uygarlıklar olmuyor.

Dinler ise uygarlığın değil kültürün alan ve kapsamına giriyor. Dinler uygarlıkların değil........

© HalkTV