Artık var olmayan Bebek’teki Koru Kahvesi’nde bir öğleden sonra Figen Batur’la buluşmak için Ahmet Tulgar’la yola çıktığımızda “Orasının fiyatları astronomik, umarım biz ödemek zorunda kalmayız,” dedim. Tanışmadan önce de Figen Batur hakkında çok şey biliyordum, çoğu da Ahmet’ten, ama hayatı boyunca para hesabı bilmeyen bir gazeteciyle daha mesleğinin başındaki bir genci ağırlamak isteyip istemeyeceğinden emin değildim. Saflık, gençlik, cahillik işte. Kim bilir Figen Batur’un sofrasından bizim gibi kimler geçmişti, bizim gibi kimleri gözünden tanımış ve yer türlü kodunu çözmüştü.

Ahmet’in onunla yaptığı bir söyleşide yazdığı gibi Figen Batur tıpkı bir zamanlar Fransa’da entelektüellere evini açanlar gibi “salonu olan kadınlar”dandı: “Entelektüelleri, sanatçıları, yazarları, isyancıları konuk ettiği evinin salonunda etekleri salınarak, parmakları arasında sigarası dolaşan güzel, zeki, seçkin ama bir o kadar da yüzü sokağa dönük kadın kahramanları.” Bizimle Koru Kahve’de buluşmadan çok önce, ta 70’lerden itibaren “Ömer Madra’dan Ertuğrul Özkök’e birçok entelektüel Figen Batur’un meclisinden geçti.”

Geçenlerde kaybettiğimiz Ankara’nın Gertrude Stein’ını bu yüzden sadece “Hürriyet’in eski yazarlarından” diye anmak anısına haksızlık. “Eski Hürriyet yazarı” olmak Figen Batur’un çok renkli hayatında sadece bir dipnot olabilir ancak.

İNSANLAR VE MEKANLAR

İşin ironik tarafı, bugünkü Hürriyet de Figen Batur’u tam olarak tanımamış. Ardından yaptıkları zorlama haberde “kültür-sanat yazıları” yazdığını belirtiyorlar.

Figen Batur hiçbir zaman kültür-sanat yazıları yazmadı. Türk basınında denenmemiş bir tarz yarattı: Mekanları ve insanları birlikte yazdı, mekanların insanlar olmadan hiçbir anlamı olmadığını kanıtlarcasına. Bir süre sonra mekanları bıraktı, mekanlardan sıkıldı ve sadece insanları anlatmaya başladı. Zira kendi tabiriyle “Günde iki paket sigara içenden gurme olmaz.”

O yazılar bugün bildiğimiz manada Pazar eki konseptini çok uzun zaman önce Washington Post’un “Style” sayfalarıyla........

© Habertürk