Bugün Ramazan ayının son günü. Başka bir ifadeyle bayramın arefesi. Böyle bir günde kaç gündür tartıştığımız gergin gündeme biraz olsun ara vermek istiyorum. Esasen bu atmosferin içinde bizi mutlu edecek ve geleceğe umutla bakmamızı sağlayacak nice gelişmeyi göremediğimizi düşünüyorum.

Bu yaklaşım, mevcut gündemi yok saymak değil, dünyanın gidişatının hayranlık verici olduğunu söylemek hiç değil. Ama başımızı biraz olsun başka alanlara çevirebilsek görebileceklerimiz çok farklı.

Önceki akşam Ulaştırma ve Altyapı Bakanı Abdulkadir Uraloğlu’nun iftar programına katıldık. Uzun zamandır medyamızdan bu denli geniş katılımın olduğu bir ortamda olmamıştık. Bir yanıyla da meslektaşlarımızla hasret giderdiğimiz bir akşam oldu.

DEMİRYOLCULAR, KARAYOLCULAR

Bakan Uraloğlu’nu kabine göreviyle birlikte daha yakından tanıma fırsatım oldu. Ankara dışındaki bazı programlarını takip ettim.

Dostlarım bilir, gurbetçi çocuğuyum. Anne ve babam Almanya’da olunca beni rahmetli dedem büyüttü. Uzun yıllar Devlet Demiryolları bünyesinde çalışmıştı. Bir parça da olsa onunla tanıdığım bir “demiryolcu” kültürü vardır. Sakin, sabırlı ve uzun soluklu bakabilen, yurdun dört bir yanındaki her tren seferinden, özellikle de bakım ve onarımından kendisini sorumlu sayan bir duygu dünyası. Dedemi dinlerken kendimi rayların üzerinde hissedip uykuya daldığımı hatırlarım.

Bakan Uraloğlu, çok kısa bir dönemin dışında yıllarını karayollarında farklı görevler üstlenerek geçirmiş bir isim. Bakanlıktan hemen önce de genel müdür olarak görev yapıyordu.

Demiryolculara benzer bir ruh halini, karayolcu diye tanımlayabileceğimiz fedakar insanlarda da görmek mümkün. Zihinlerine........

© Habertürk