İsrail’in peş peşe saldırı ve suikastlarının ardından bölgedeki gelişmelere bakmaya devam edelim.

İki noktaya dikkat çekerek başlamakta yarar var. Birincisi Filistin konusunda ve özelde 7 Ekim’den bu yana Gazze’deki soykırım sürecinde Türkiye’nin tavrının ve önerilerinin yeterince anlaşılamadığını düşünüyorum. Oysa bugün itibarıyla kayda değer tüm çözüm önerilerinin merkezinde Türkiye var.

İkincisi, aslında ilkiyle doğrudan ilgili bir başka nokta. Türkiye kamuoyunda, bu meseleye gösterdiğimiz yakınlığı, gereksiz, anlamsız ve ideolojik bulan kesimlerin varlığı. Saydığım kategorilerin her birini besleyen propaganda araçları, manipülasyonlar ve belli güç merkezleri var.

Öncelikle toplumunun kahir ekseriyeti Müslüman olan bir ülkede, Filistin’den ayrı düşünülmesi imkansız olan bir Mescid-i Aksa hassasiyeti var. Dahası bu alanla irtibatlı bir tarih bilincine sahibiz. Mesele Arapların Birinci Dünya Savaşı ve sonrasındaki tavırlarıyla açıklanacak kadar basit de değil. (Bunları tek bir tavır ya da politika olarak tarif etmenin tarihi gerçeklerle zaten ilgisi yok.)

Bunlar kadar önemli olan diğer başlık ise, Türkiye’nin de merkezinde bulunduğu coğrafyada hemen bütün sorunların kaynağında Filistin sorununun, dolayısıyla İsrail’in işgalci, katliamcı ve hukuk tanımaz politikalarının olması. Dolasıyla Ankara’nın bu meseleye ilgisi, tarih bilinci, ortak hassasiyetler kadar güvenliğiyle de ilgili.

TÜRKİYE FİLİSTİN'DE KİMİ ÖNEMSİYOR?

Gelelim Hamas tarafına. Burada izlediğimiz politikanın, muhalefetin iddia ettiği gibi “Hamas aşkı ve taraftarlığı”yla ilgisi yok. Türkiye, mevcut yapıların temsil kabiliyetine........

© Habertürk