50’lerinin başında üç arkadaşımla, uzun süredir konuştuğumuz ama bir türlü gerçekleştiremediğimiz, buluşmanın ilk dakikalarından biraz sessiz kaldığımı fark ettiğimde kendime şaşırdım! Konuşkan biriyimdir, özellikle de arkadaşlarımla birlikteysem çenem düşer. Çoğunlukla incir çekirdeğini doldurmayacak bir dolu konuda ardı ardına cümleler kurmakta üstüme yoktur. Ama işte uzun süredir görmediğim üç arkadaşım şapkalardan dökülen saçlara, yapay zekadan yakın gözlüğüne, Monet’den Güllü’ye uzanan bir sohbetin içinde kendilerinden geçmiş konuşurken ben dut yemiş bülbül gibi oturuyordum. Bir şekilde sohbete dahil olmam gerektiğini söylüyordu içimdeki ses ama ben nereden başlayacağımı bilemiyordum. “Bu masada ne işim var?” sorusu kafamın içinde resmi geçit yapıyordu: “Bu masada ne işim var?”

Masadaki 3 kişiyle arkadaşlığımızın tarihi iki yıl olmuş mudur; emin değilim! Bu sürede birlikte geçirdiğimiz zamanları toplasak 8-10 saat yoktur herhalde. Ama WhatsApp grubundaki yazışmalarımızı gören 40 yıllık dost zanneder bizi. Hayır, değiliz! 30-40 yıllık dostlarımın sayısı 3 evet yazıyla üç… Biri ilkokuldan, biri üniversiteden, biri de alakasız bir yemekte yan yana düştükten sonra orada olan herkesten uzakta bir sohbetten bana kalan bir dostluk… En son ne zaman yeni bir arkadaş edindim hatırlamıyorum. Masadaki üç kişiyle arkadaş mıyız henüz bilmiyorum?

Tim Robinson ile Paul Rudd başrollerini paylaştıkları ‘Friendship’ (Arkadaşlık) filminde 40’lı yaşlarında bir adamın yeni bir arkadaş grubuna dahil olmayı çalışması anlatan bir trajedi! Kendisini bir komedi gibi göstermeye çalışsa da film “Belli bir yaştan sonra yeni bir arkadaş grubuna girmeye çalışırsanız acınacak hale........

© Habertürk