Birkaç bin yıl önceden, çocukluğumdan, hatırladığım tek tük şeylerden biri ‘Hayat!’ Kayısı ve dut ağaçlarının dalları altında, bir havuzun etrafında, üstüm başım kendi sonsuzluğuma bulanmış bir şekilde koşturup durduğum o küçücük ‘hayat’ı arayıp duruyorum yılardır… O günlerden bugüne önümde uzayıp giden bir dolu ‘hayat’tan geçtim ama hiçbiri onun yerini tutmadı. Gerçek ‘hayat’ların o tanıdık, bildik, tek düze yavanlığının ötesindeki o ‘büyülü hayat’ artık yok biliyorum ama ‘bahçe’ye ‘hayat’ denilen binlerce yıl önceki çocukluğumu özlüyorum.

Önceki gün İstanbul’un göbeğinde İstanbul'dan yüzlerce yıl uzakta ‘büyülü bir bahçe’ dolaşırken kayısı ve dut ağaçlarının dalları altındaki küçük havuzun etrafında koşturup duran çocukluğumla karşılaştım. Hiç beklemiyordum, şaşırdım… “Bir bahçenin köşesinden gelen kokuyla, geçmişin tüm yükü aniden üzerine çöken” Proust gibi benim için de “o an, geçmiş ve şimdi bir oldu.”

Yürüyüp geldiğim onca ‘bahçe’nin hiçbirinde yanımda olmayan, yürüyüp geldikleri ‘bahçe’lerin hiçbirinde yanlarında olmadığım insanlarla birlikte yürürken Borges gibi ben de “Yolları Çatallanan Bahçe’mi çeşitli geleceklere (hepsine değil) bıraktım...”

Koç Holding Yönetim Kurulu Başkanı Ömer M. Koç’un “büyülü bahçe” fikrinden hareketle hayalî bir bahçenin kapılarını aralayarak bitkiler, hayvanlar ve insanlar arasındaki karşılıklı etkileşimleri yeniden düşünmeye teşvik eden, küratörlüğünü Selen Ansen ve Eda Berkmen'in üstlendiği........

© Habertürk