Bazı hikayeler vardır, zaman geçer, kişiler yaşlanır, dünya değişir. Ama o hikayeler sessizce bir odada, bir sandıkta, bir kalpte saklanır. Ta ki biri o sandığın kapağını açana kadar.

İşte Karaböcek kardeşlerin hikayesi böyle bir sandık. Yıllarca konuşulmadı, fısıltı gazetesi ara ara mevzuyu gündeme getirdi. Hatta yıllarca "Bir gün anlatılır mı?" diye beklendi. Ve şimdi Neşe Karaböcek bir kitapla konuştu. Gülden Karaböcek ise bir röportajda.

Daha doğrusu ikisi de konuştu gibi ama sustu. Çünkü bazı acılar, kelimeyle anlatılmıyor sanırım.

Ancak göz kırpmasıyla, sesin titremesiyle, cümle aralarındaki boşlukla anlaşılır ya bazı şeyler. İşte Gülden Karaböcek “Kurban seçildim” derken bunu hissettirdi. Ve ekledi: "Bu konu benimle mezara gidecek. Ama öbür dünyada Allah’ın huzurunda yüzleşeceğiz" dedi.

Bunun üzerine laf yok bence. Düşünün bir insan çıkıp, "Ben öbür dünyada yüzleşmeye hazırım" diyorsa tek başına suçlu olmadığını gösteriyor. Yani bu sadece bir kardeş kavgası değil. Bu, bir ailenin içinde susularak büyütülmüş dev bir acının, yıllar sonra bile dile gelmemesinin hikayesi.

Ve bu noktada ister istemez aklıma yine ve yeniden bir dönem Show TV’de yayınlanan, Serenay Sarıkaya ve Kıvanç Tatlıtuğ’un başrollerini paylaştığı "Aile" dizisi geliyor. Dizinin bir yerinde "Bütün mutlu aileler birbirine benzer, ama her mutlu ailenin kendine özgü bir mutsuzluğu vardır" repliği aklıma geliyor.

Ne kadar tanıdık değil mi?

Aile konuşulsun istiyoruz, ama en fazla magazinlik kadar.

Biraz didikleyip, biraz cilalayalım, sonra kapatıp bir daha........

© Habertürk