Biz çoğu zaman kendimizi “yetmiyor”, “yapamıyor”, “başlayamıyor” sanırız; oysa bilimsel araştırmalar da gösteriyor ki insan, zihinsel ve duygusal yükü arttığında değil, anlamı uyandığında harekete geçer. Başlayamamak bir kusur değildir; iç sisteminiz “henüz hazır değilim” der. Bu fark ediş bile dönüşümün başlama noktasıdır.

Erteleme de böyle bir çağrıdır aslında. İnsan tembel olduğu için ertelemez; duygusu hazır olmadığı için erteler. Her ne kadar bunu davranış olarak görsek de, kökü zihnin derinlerinde saklıdır. Bir yanımız “yap” derken, diğer yanımız “bir dur, önce beni anla” diye fısıldar. İnsanın içindeki bu çatışma sağlıksız değildir; bilakis, gelişimin işaretidir. Çünkü insan en çok kendine aynaya döndüğünde büyür.

Hayatta herkes bir noktada mükemmel olmak için kendini sıkar. Fakat

© Haberton