Bu satırlar bana ait. Hem kendi içimde karşılaştığım çocuk için, hem seans odasında dinlediğim tüm danışanların çocuk hâlleri için yazıldı.

Çünkü her yetişkinin içinde bir çocuk var.
Ve o çocuk hala bir şeyler istiyor.

Psikolojide “içimizdeki çocuk”, geçmişte yaşadığımız ama tam olarak anlamlandıramadığımız duyguların ve deneyimlerin bugünkü benliğimizdeki izidir. Genellikle:

Sevilmek, görülmek, duyulmak, takdir edilmek isteyen tarafımızdır.

Terk edilmekten, cezalandırılmaktan, yargılanmaktan korkan hâlimizdir.

Ve çoğu zaman bastırdığımız, unuttuğumuz ama aslında bizi yöneten parçamızdır.

Ben danışanlarımla içsel çocuk çalışması yaparken hep şunu sorarım:

“O küçük halini karşında görsen, ona ne derdin?”

Çoğu zaman........

© Haberton