Her çocuk, ailede gördüğünü öğrenir, hissettiğini yaşar ve büyüdüğünde bu duyguların yankısını kendi ilişkilerinde duyar. Babanın kızıyla, annenin oğluyla kurduğu bağ, bir çocuğun gelecekteki ilişkilerinde bilinçaltına işlenmiş bir harita gibidir. Bu harita bazen sevgi ve güven dolu olurken, bazen de kırgınlıklar, eksiklikler ve travmalarla çizilir.

Bir kız çocuğu için baba, dünyanın ilk erkek figürüdür. Baba, sevgisini gösteren, koruyucu, destekleyici ve şefkatli bir figürse, kız çocuğu ileride sağlıklı ilişkiler kurmaya daha yatkın olur. Ancak ilgisiz, sevgisini göstermeyen, hatta sert ve otoriter bir baba modeli, kızın ileride kendini değerli hissetme konusunda sıkıntılar yaşamasına neden olabilir. Böyle bir çocuk, ya ilgisiz erkeklere yönelir ya da sürekli onay arayan, bağımlı bir ilişki modeli geliştirir.

Baba figürü eksik olan kız çocuklarında şu eğilimler gözlenebilir:

Sevgisiz büyüyen kızlar, partnerlerinde eksik kalan baba figürünü tamamlamaya çalışır.

Aşırı baskıcı ve otoriter baba modeliyle büyüyenler, ya boyun eğici ya da sürekli mücadele eden bir ilişki modeline sahip olabilir.

Duygusal ihmal görenler, ya aşırı bağımlı ya da........

© Haberton