NE SORSALAR aynı cevabı verirdi. Dilinde zikir olmuştuâdeta.

Sen kimsin? Hiç.

Nereden geliyorsun? Hiç.

Nereye gidiyorsun? Hiç.

Amacın ne? Hiç.

Ne yapıyorsun? Hiç.

Hayata ne katıyorsun? Hiç.

Kendine ne katıyorsun? Hiç.

Aslın ne? Hiç.

Faslın ne? Hiç.

Nasılsın? Hiç.

Adın ne? Hiç

Ne olmak istiyorsun? Hiç.

Böyle uzayıp giderdi sorular… Zamanla adı sanı unutulmuş bunu üzerine bir isim olarak giyinmişti.

Belki de hiç olmak istiyor bir varlık emaresi taşımak istemiyordu bu dünyada.

Bir ismi, bir nişanı olsun istemiyordu. Hatta “İzim bile kalmasın” diyordu.

Bu fani dünyadan gelip geçtiğinin bile unutulmasıarzusundaydı.

…

KİMİLERİNE hiçlik dayanılacak bir şey değilken o hep hiç olmak emeli güdüyordu.

İşte sorun tam da burada başlıyordu.

Benden geriye bir şey kalmasın derken tersine bir durum gelişmişti. “Hiç” adında müthiş bir varlığa bürünmüştü.

Vardan daha çok var olma hırsıydı altta yatan.

Hiç derken farkında olmadan hep varlık izhar etmişti.

Adı hiç olan onlarca dünya elbisesi giyinmişti.

Yüzüğünde hiç........

© Habername