Selâmların en güzeliyle selâm…

Bir masalın tam ortasındayız, Ey Nebi! Sanadır bu nacizane satırlarım. Eller Rahmana açılırken, gözler Seni (asm) arıyor bu fâni dünyada. En ulvî kederleri sineye çeken, bütün olumsuzlukları kabul eden, sadece doğruların peşinde azimle giden sendin Ey Nebi…(asm)

Bizler Senin (asm) yolunda giden masumları koruyamadık bile. Zeyd bin Hârise olmak vardı Taifte. Hz. Ebu Bekir olmak vardı Sevr Mağarası’nda. Olamadık, ellerimiz bağlandı televizyon kanallarında kanlı bebekleri izlerken, sessiz çığlıklarla ağladık. Bazımızın gözyaşlarını yanı başındaki çocukları sildi elleriyle. “Ağlama anne, ağlama bak ben yanındayım.” Sonra kendi çocuklarımızın psikolojisini düşünmek için o televizyonları da kapattık.

Bazımız da kendi yürek yangınına su serpmek için kanal değiştirdi. Ruhu sarhoş etmek adına eğlence kanallarıyla cenk etti kendince. Sonra bir ohh çekti yanmış yüreğinde ki tütsüleri görmeden. Biz hiçbir zaman yanında bulunan Senin o gül kokunu ciğerlerine çeken ümmetinden olamadık, olamazdık zaten. Gül kokunu sinemize çekelim diye evlerimizde, bahçelerimizde güller yetiştirdik. Sen diye kokladık. Yüreği Senin (asm)........

© Habername