Türkiye bugün, demokrasiye en ağır darbelerin “demokratik araçlarla” vurulduğu bir dönemden geçiyor. Sandığın kutsal olduğu söyleniyor ama sandığı şekillendiren iktidar eliyle muhalefet parçalanıyor, millet iradesi perde arkasında manipüle ediliyor.

Bu tabloda bazı demokratik enstrümanların geçici olarak tartışmaya açılması kaçınılmaz hale gelmiştir. Zira, iktidarın oyun planı açıktır: Muhalefeti kendi içinde boğmak, siyasi partileri birbirine düşürmek, kavga ettirmek… Böylece yönetim krizini ve kötü ekonomiyi gizlemek, buna rağmen kendi kazanımlarını artırmak.

Ön Seçimlerin Kirli Yüzü

Geçmişte ön seçimler, halkın iradesinin yansıması gibi lanse edilse de, aslında çoğu zaman paranın ve nüfuzun gölgesinde şekillendi. Zengin iş insanlarının, çıkar gruplarının, hatta kirli ilişkilerin devreye girerek aday listelerini satın aldığı örnekler hafızalarda hâlâ tazedir. 1980’lerden 2000’lere kadar birçok seçim çevresinde, “ön seçim” adı altında paranın siyasete tahakkümü yaşandı.

Sonuç? Milletvekilliği ya da belediye başkanlığı, halka hizmetin değil, sermaye gücünün bir ödülü haline geldi. Bugün de aynı riski........

© Habererk