Suriye devrimden sonra hiç olmadığı kadar karışık. Ekonomik durum iyileşirken ve giderek iyileşeceği gözükürken kışkırtılan etnik problemler ülkeyi kaosa sürüklüyor. Ekonomik sorunlar çözülüyor diyorum zira özellikle Körfez menşeli iş adamı heyetlerinin biri geliyor, biri gidiyor. Her gün yüksek tutarlı yeni anlaşmalar imzalanıyor. Elektrik ve su verilen saatler her ay biraz daha uzuyor. Maaşlar ödeniyor.

Etnik problemler olmasa rahatlıkla ‘’Suriye yoluna girdi, ülke ayağa kalkıyor’’ denilebilir. Aslında Suriye, İsrail olmasaydı yerel yönetimlere yetki devrederek etnik sorunları çözebilirdi. Ama İsrail çözüm değil çözümsüzlük istediğinden etnik sorunlardan kaynaklanan çatışmalar yoğunlaşabilir hatta iç savaş boyutunu alabilir.

İsrail Suriye’nin Türkiye’nin kontrolünde olmasından rahatsız. Bundan başka rahatsız olacağı hiçbir şey yok. Aylarca Suriye’yi bombaladılar ilişkiler bozulmasın diye Şam ses çıkarmadı. İsrail’le iyi ilişkiler kurmak istediklerini defalarca söylediler. İbrahim anlaşmasını imzalayacaklarını deklere ettiler. İsrail’in en büyük düşmanı olan İran, Şam’ın da en büyük düşmanı. Suriye askeri açıdan çok zayıf yani İsrail’i tehdit etmesi mümkün değil. ABD, Amerika ve Arap dünyası Şam’ı destekliyorlar. İsrail bütün bunlara rağmen ve birçok devletle ilişkilerini bozma ihtimalini göze alarak Suriye’yi istikrarsızlaştırıyor. Bölmeye çalışıyor.

Amacı Dürzilerin, Kürtlerin ve Nusayrilerin haklarını korumak değil. Azınlıklar Tel Aviv’in umurunda değil. Onlar sadece piyon. Türkiye’nin kontrolündeki Suriye, İsrail açısından Türkiye ile komşu olmak demek. Tel Aviv bu sorunu çözemezse yağmurdan kaçarken doluya tutulacak. Zira İran’la komşu olmaktan kurtulduklarına sevinemeden daha güçlü ve saldırmanın çok daha zor olduğu bir komşuları oldu.

Geçen aya kadar SDG, Şam’la imzaladığı anlaşmanın kritik olmayan maddelerini yavaş yavaş yerine getirerek zaman kazanma stratejisi güdüyordu. SDG’ nin isyan eden Dürzilere destek olması tarafların sertleşmesiyle sonuçlandı. Taraflar birbirlerini........

© Habererk