Yıldırım Beyazıt ile Emir Timur arasında yaşanan Ankara Savaşı, Osmanlı topraklarında on bir yıl sürecek bir buhran dönemi başlattı.

Savaşın galibi olan Emir Timur, beyliklere ait toprakları eski sahiplerine iade edip Anadolu’da bir müddet dolaştıktan sonra Semerkant’a geri döndü.

Yıldırım Beyazıt esaret hayatına dayanamayıp sekiz ay sonra öldü. Geride tespih tanesi gibi dağılmış bir ülke, başsız bir devlet ve beş erkek evlat bıraktı.

İktidar ortağı şehzadelerin her biri ülkenin bir köşesinde taht savaşına giriştiler.
Bu şehzadelerden Çelebi Mehmet, savaş sonrası kendine bağlı kuvvetlerle Amasya’ya gitmiş, oğlu Murat’ı Merzifon’a yerleştirmişti. Bir yandan mücadeleye atılmak için fırsat kolluyor bir yandan da ordusunu savaşa hazırlıyordu.

Baba-oğulun talime aldığı süvariler, zaman zaman bir araya gelir, hem hünerlerini sergilemek hem de yerel halka moral ve heyecan vermek amacıyla cirit oynayıp at yarışları yaparlardı.

İki komşu şehrin süvarileri arasındaki bu yarışlar, kısa zamanda büyük ilgi gördü.

Yarışların yapılacağı alanlar günler öncesinden süslenmeye, izleyiciler için seyir terasları oluşturulmaya başlandı. Mücadele ve müsabaka ruhu, kısa zamanda yarışmacılar ve askerler kadar halkı da sardı. Takımlara isimler verildi, sloganları, flamaları, formaları oluştu. Amasya’nın bamyası, Merzifon’un da lahanası meşhur olduğundan Çelebi Mehmet’in süvarilerine Bamyacılar, Murat’ın süvarilerine de Lahanacılar denildi. “Bamyaya lezzet, lahanaya kuvvet” tezahüratlarıyla fetret döneminin kargaşa ve karanlığı içinde başlayıp yüzlerce yıl sürecek, şiirlere, romanlara ve anlatılara konu olacak bir rekabetin ilk adımları atıldı.

Amasya-Merzifon arasında başlayan bu rekabet, Fetret döneminin sona erip Çelebi Mehmet’in Osmanlı tahtına oturmasıyla birlikte başkente taşındı.

Özellikle İstanbul’un fethinden sonra Enderun’da Bamyacılar ve Lahanacılar adında........

© Haber7