Kurban Bayramı vesilesiyle geldiğimiz Kastamonu’nun Araç İlçesi’nde birkaç iş için “usta” lâzım olunca tanıdıklara sordum.

“Çok zor abi!” dediler…

“Bundan 10 yıl evvel ustalardan usta beğen durumu vardı, şimdi usta yok gibi, iş kalfalara kaldı, onlar da yok oluyor… Zaten az sayıda ustamız var, onlar da kapanın elinde kalıyor!”

Buralarda “her işi görür”, on parmağında on marifet bir beyefendi varmış.

Onu tavsiye ettiler…

Aradım, kendimi tanıttım…

“Memnun olduğunu” söyledi.

Esas derdime geldim…

Çok çok yoğun olduğunu, ancak bir ay sonra vakit ayırabileceğini ifade etti!

Araya tanıdık koysam, torpil yaptırsam, ne bileyim, benim işi diğerlerinden önce hallettirmenin bir yolunu bulsam..

Olmaz.

Usta kapanın elinde kalıyor buralarda ve aslında her yerde…

Bu durum niçin böyle?

Birçok sebebi var…

Bir kere, “kırsal dönüşüm” işini ihmal ettik; herkesi büyük şehirlerde toplamayı, insanları üst üste yığmayı marifet belledik..

Rant hırsı gözlerimizi kararttı.

Şehirlere de köylere de ihanet ettik!

Ve bizim buralar…

Gençler buralardan kaçtı, gitti…

“Oram ağrıyor, buram ağrıyor!” derdindeki, tam teşekküllü hastaneye yakın olma arzusundaki emeklilerin çok azı geldi, yerleşti…

Yerleşenler de baktılar ki yaz-kış kalmak olmuyor; buraları yazın birkaç aylığına hava almak için gelinecek yerler olarak belledi.

Onlar da, buralarda usta sıkıntısı çekenlerden.

Su borusu patlasa, elektrik tesisatı arıza yapsa, başının çaresine bakacaksın.

Buralarda hemen herkes yaşlı.

Gençler şehirlerde.

Az sayıdaki genç de 12 senelik mecburi eğitime mahkûm.

Çocuklar, 18’e gelene kadar buradaki ya da Kastamonu’daki, Karabük’teki liselere gidiyor…

Oralardan mesleksiz diplomalı olarak çıkıyor…

Sonra........

© Haber7