İkinci Dünya Savaşı, insanlığın hafızasına “bir daha asla” denilen felaketleri nakşetti...

Ancak tarihsel deneyim gösteriyor ki insanlık, felaketleri unuttukça onlar yeniden tekerrür ediyor.

İngiliz şair Keith Douglas, savaşı, vahşeti, kayıpları, trajedileri hafızalarda diri tutmak için unutulmaz bir şiir kaleme aldı… Bu şiir Douglas’ın en bilinen şiiri oldu, hatta O’nun bilinmesini sağlayan şiir oldu…

“Vergissmeinnicht / Unutma Beni” adlı bu şiir, savaşın mekanik yıkımının yanısıra aynı zamanda yaşanan acıların unutulmaması isteğini dile getiriyordu…

Şairin Almanca bir başlık seçmesi, hem düşmanın hem de evrensel insanlığın sesi olma niyetini gösterir.

İlginçtir ki şiirin adı aynı zamanda bir çiçeğin adıdır: “unutma beni” (myosotis). Bu çiçek, asırlardır hatırlamanın ve vefanın sembolü olarak bilinir.

Günümüzde de Gazze’de yaşananlar, hem şiiri, hem de çiçek üzerinden bu sembolü yeniden düşünmeyi zorunlu kılıyor.

Çünkü Gazze’de bütün dünyanın gözü önünde ve adeta canlı yayında her an soykırıma uğrayan çaresiz sivil ve savunmasız insanlar, bu gün hayatta olmayan sayıları belirsiz çocuklar, anneler, yaşlılar dünyaya adeta aynı mesajı iletiyor: “ey insanlık, insanlığı unutmamak / kaybetmemek için unutma bizi.”

Douglas’ın şiirinde cephede ölen bir Alman askerinin yanında bulunan sevgili fotoğrafı, savaşın kişisel ve insani boyutunu gözler önüne serer. Bu, düşmanın da bir sevgilisi olduğunu, yani “unutulmak istemeyen” bir insan olduğunu gösterir. Şiirin başlığı olan “Unutma Beni”, yalnızca sevgiliden sevgiliye değil, insandan insana yöneltilmiş bir çağrıdır.

Aynı adla bilinen unutma beni çiçeği, Batı kültüründe “vefa” ve “hatırlama” anlamı taşır. Douglas’ın bu çiçeği şiirine taşıması, savaşın yıkıcılığına rağmen insanın hatırlanma, unutulmama arzusunun baki olduğunu ortaya koyar.

Bugün Gazze’de yaşanan ölümler,........

© Haber7