Gezi isyanı organizatörlerinden Tayfun Kahraman hakkında Anayasa Mahkemesi’nin kararı ile ümitlenen aile, yerel mahkemenin “Tahliye etmiyorum. Eski kararım geçerlidir” kararı üzerine üzüntüye gark olmuş..

Tayfun Kahraman’ın eşi, “Ben kızım Vera’ya ne diyeceğim şimdi?” diye soruyor.

Vera, babasını bekliyormuş.

Cezaevinden çıkacak, özgürce gezeceklermiş.

Gazzeli çocuklara özgürlük isterken, Vera’dan bu hayatı esirgeyecek halimiz yok.

Ama…

Aynı özgürlük, Tayfun Kahraman’ın kışkırttığı olaylar sonrasında ölen her bir kişinin anne-babası, çocukları, kardeşleri için de geçerli değil mi?

Adana’da köprüden atılan komiser yardımcısının…

Tunceli’de polis aracı içinde taş yağmuruna tutulan ve oracıkta kalp krizi geçirip şehid olan polisimizin…

Gezi isyanı sebebiyle Çağlayan Adliyesi’nde iki DHKP-C’li terörist tarafından silahla alıkonulan ve sonrasında şehit edilen savcı Selim Kiraz’ın…

Evet, Tayfun Kahraman’ın Vera isimli bir kızı var. Onunla gezmek dolaşmak istiyor..

Ama Tayfun Kahraman, “Siyasi iktidarı sandıkta değiştirmeye gücümüz yok, biz de sokakta değiştiririz” diyerek, 12-13 yaşındaki çocukları bile sokağa çağırdıysa… O çocuklardan bazıları öldü ise..

Ölümlere rağmen Tayfun Kahraman Gezi isyanını sürdürdü ise..

Bu çağrılar sonrasında polislerimiz, savcımız şehit edildiyse…

Velev ki bu cinayetlerin birebir sebep-sonuç ilişkisinde Tayfun Kahraman olmasa bile…

Vera’nın babasının yargıya hesap vermesi gerekmez mi?

“Ben insanları sokağa çağırıyorum. Protesto haktır. Ama bir gün, bilemediniz iki gün. Sonrasında bunu devam ettiriyorsak… Kaldırım taşlarının yerlerinden sökülüp polis araçlarına fırlatıldığı kaos ortamını gördüğüm halde, ‘Devam arkadaşlar’ demişsem… O olaylar silsilesinde cinayetlerde tetiği çeken ben olmasam da, öldürücü darbeyi vuran ben olmasam da… Ben de cinayetlerin azmettiricisiyim” özeleştirisini yapması gerekmez........

© Haber7