Yarım asrı geride bıraktım.
Nice insan tanıdım, nice hikâyeye şahit oldum.
Ama ne kadar yaşarsam yaşayayım, bazı şeyleri hâlâ aklım almıyor.
İnsanlar bu kadar mı değişti?
Bu kadar mı yüzeysel, bu kadar mı hoyrat oldu ilişkiler?
Dostluklar, evlilikler, arkadaşlıklar... Hepsi hızla yaşanıyor, hızla tüketiliyor.
Bugün biriyle can ciğer olan, yarın başka biriyle kahkaha atıyor.
Sebebi ne? “Canım öyle istedi.”
Sadakat artık bir beklenti değil, adeta bir yük gibi görülüyor.
İnsanlar elindekinin kıymetini ancak başkasını bulunca fark ediyor.
Ama o zaman da iş işten geçmiş oluyor.
En çok da şu tipler dikkatimi çekiyor:
Kaşı ayrı oynayan, gözü sürekli dışarıda olanlar...
Yanındakini görmeyip uzaktakine heves edenler...
Eline, diline, kalbine sahip çıkamayanlar...
Ve sonra da........

© Haber Gündemim