Tarım, yalnızca toprağı ekip biçmekten ibaret değildir; bir ülkenin gıda güvencesinin, ekonomik istikrarının ve kırsal refahının temelidir. Ancak günümüzde iklim değişikliği, su kıtlığı, toprak erozyonu ve artan nüfus baskısı, tarımı geçmişteki yöntemlerle sürdürülebilir kılmayı neredeyse imkânsız hale getirmiştir. Bu noktada, “sıkı ve sürdürülebilir tarım politikası” kavramı hem çevresel hem de ekonomik dengeyi sağlayacak yeni bir dönemi temsil etmektedir.
1. Tarımda Yeni Bir Paradigma: Disiplinli ve Uzun Vadeli Yaklaşım
Sürdürülebilir tarım politikası, artık sadece çevreci bir tercih değil, ekonomik bir zorunluluktur. Çünkü küresel ölçekte gıda üretiminin önümüzdeki otuz yılda en az P artması bekleniyor. Buna karşılık, verimli tarım arazilerinin yaklaşık üçte biri ya erozyonla ya da aşırı kimyasal kullanım nedeniyle elden çıkmış durumda. Bu tablo, gevşek ve günü kurtaran politikalardan çok, planlı, denetimli ve “sıkı” uygulamaları gerektiriyor.
Sıkı tarım politikası; üretimde standardizasyonu, kaynak kullanımında ölçülülüğü ve denetimde sürekliliği ön plana çıkarır. Örneğin su tüketimi yüksek bitkilerin, kurak bölgelere serbestçe ekilmesine izin verilmemesi, toprağın kimyasal dengesini bozan gübre ve pestisitlerin sınırlandırılması, hatta üretim izinlerinin iklim verilerine göre düzenlenmesi gibi adımlar bu anlayışın temel unsurlarıdır. Bu, çiftçinin özgürlüğünü kısıtlamak değil, onun üretim gücünü geleceğe taşımaktır.
2. Kaynak Yönetimi ve İklim Uyumunun Temel Rolü
Türkiye gibi yarı kurak iklim kuşağında yer alan ülkelerde, su yönetimi ve toprak verimliliği politikalarının sıkı bir çerçevede ele alınması zorunludur. Tarımsal sulamada hâlen yüksek oranda açık kanal sistemleri kullanılması, suyun P’sine varan kısmının buharlaşma yoluyla kaybolmasına neden oluyor. Bu durum, sadece su israfı değil, enerji ve maliyet israfı anlamına da geliyor.
Sürdürülebilir........

© Haber Ege