İş dünyasında başarı, kariyer, üretim, yükselme…

Tüm bunların arkasında kimsenin konuşmak istemediği, ama birçok kadının iliklerine kadar hissettiği bir gerçeklik var; mobbing! Psikolojik şiddet, sistematik yıldırma, görünmez ama derin bir kuşatma aynı zamanda toplumsal cinsiyet rejiminin ve kurumsal güç hiyerarşilerinin iç içe geçtiği, hedef odaklı bir baskı mekanizması.

Ve tabiki rastgele gelişen bir durum olmaktan çok daha fazlası. Çoğu kez fail, ne yaptığını biliyor, hedefini seçiyor, yöntemlerini belirliyor ve sonuçlarını öngörerek harekete geçiyor. Özellikle, fail kurumsal hiyerarşide “tehdit” olarak gördüğü kadına, itibar aşındırma, görünmez kılma, dışlama, başarıyı küçümseme, toplantılardan dan tecrit etme gibi mikro saldırılar yaparak, iş tanımını bozma ve ölçülemeyen hedefler verme gibi araçları bilinçli bir repertuvar olarak kullanmaktadır. Yani mobbing bir öfke patlaması değil, planlı bir yıldırma mimarisi ya da güçlünün güçsüzü ezme, yok etme planı olarak varlığını inşaa etmektedir. Bu durum, statü rekabetinin ve tokenizmin yoğun olduğu ortamlarda kadın çalışanı bıktırmak, yıldırmak, geri adım attırmak için adım adım işleyen bir mekanizma olarak hayatımızda yer almaktadır.

İş tanımını bozmak, başarıyı küçümsemek, dışlamak, ölçülemeyen hedefler koymak, yükü artırmak…

Aslında bunların hiçbiri rastlantı değil aksine, sistematik olarak kadının mesleki itibarını, özsaygısını ve görünürlüğünü aşındırmakta, üstelik bu sadece bireysel bir saldırı olmaktan da öte; diğer kadınlara da “uyum göstermezsen senin de başına gelir” mesajı taşımaktadır.

Burada maalesef ki çok daha acı bir gerçek daha var, mobbing yalnızca erkekler tarafından uygulanmıyor. Kadınların da kadınlara mobbing yaptığı, ülkemizde iş hayatının görmezden gelinmiş bir boyutu olarak varlığını sürdürmektedir. Erkek egemen normları içselleştirmiş bazı kadın yöneticiler, “erkekler gibi” davranmayı var olmanın şartı sanmaktadırlar. Bu durumda, farklı........

© Günışığı Gazetesi