Kimi ağaçlar vardır, dalından çok köküyle yaşar. Toprağın bağrına saldığı her kök, tarih olur, kültür olur, millet olur… İşte öyle bir çınardır Türk Ocakları. Bu yıl 113. yaşını kutlayan bu ulu yapı, yalnızca bir sivil toplum kuruluşu değil, aynı zamanda millet vicdanının, aklının ve ruhunun harmanıdır.

Tarih 25 Mart 1912… Osmanlı’nın en sancılı yılları. Devlet, içten ve dıştan sarsılıyor. Balkanlar yanıyor, Trablusgarp kan ağlıyor. Millet, boynunu eğmemek için ilimle, irfanla, şuurla bir diriliş arayışında. İşte bu yangının ortasında bir avuç aydın; Mehmed Emin Yurdakul’un kalemiyle, Yusuf Akçura’nın fikriyle, Ahmed Ağaoğlu’nun yüreğiyle, “Türk Ocağı”nın ocağını yakıyor. Ama bu bir isyan ateşi değil; bir kimlik meşalesi, bir kültür dirilişi…

Türk ocağına adına boşuna “ocak” denmemiştir. Bilindiği üzere; “Ocağı sönmek”; yok olmak, bitmek, tükenmektir. “Ocağı tütmek” ise soyunu devam ettirmek, yaşamaktır. Türk’ün........

© Günışığı Gazetesi