“İyi insan” olmak… Toplum bunu hep över. Çocukluktan itibaren kulağımıza fısıldanır: Kibar ol, paylaş, kırıcı olma. Doğu kültürlerinde özveri yüceltilir, Batı’da uyumlu ve işbirlikçi birey ideal görülür. Ve en çok övülen kişi, kolayca “evet” diyendir.

Ama durun bir dakika. Bu “iyilik”, sınır tanımazsa erdem olmaktan çıkar. Sessiz bir tuzağa dönüşür. Verirsiniz, verirsiniz, verirsiniz… Bir süre sonra fark edersiniz ki, iyiliğiniz başkalarının sınırsız beklentilerine dönmüş. Her “evet” dediğinizde içinizdeki “hayır”ı bastırıyorsunuzdur.

Ve gün gelir, tüm bu çabanın karşılığında bir teşekkür bile almazsınız. Çünkü........

© Günışığı Gazetesi