Bunu söylemek ilk başta biraz sert gelebilir ama yıllar geçtikçe fark ettim: bazı insanlar gerçekten iyileşmek istemiyor. Evet, doğru duydunuz. Ağrılarından, kırgınlıklarından, travmalarından şikâyet ediyorlar; dertlerini anlatıyorlar, hatta iyileşmek için “her şeyi yapacaklarını” söylüyorlar… Ama sonra hiçbir şey yapmıyorlar.

Bu bir çelişki değil, bir savunma mekanizması. Çünkü iyileşmek çoğu zaman, acının kendisinden daha çok cesaret ister.

Tıpkı Hipokrat’ın yüzyıllar önce söylediği gibi: “Birini iyileştirmeden önce, onu hasta eden şeyden vazgeçmeye hazır olup olmadığını sorun.” İşte bu soru, buz gibi bir gerçekliğin kapısını aralıyor. Herkes iyileşmenin güzel ve huzurlu olduğunu sanır; oysa iyileşmek, kimi zaman bir savaş, çoğu zaman da bir vedadır.

Birçok terapi süreci, kişinin bu vedaya hazır olup olmamasıyla başlar ya da orada tıkanır. Kendi mutsuzluğunun içinde konfor bulan çok fazla insan var. Evet, yanlış........

© Günışığı Gazetesi